مخمر در تغذیه دام

نقش مخمر زنده در تغذیه دام

1- حاوی فاکتورهای رشد ناشناخته (UGF)

2-منبع پروتئین قابل جذب در نشخوارکنندگان

3-افزایش فعالیت فلور میکروبی طبیعی و تحریک فعالیت سلولایتیک با کاهش مقدار اکسیژن در شکمبه

4-تنظیم کتتده PH شکمبه و جلوگیری از اسیدوزیس

5- کمک به روند جذب مواد مغذی و تثبیت فعالیت گوارشی در شرایط استرس ناشی از گرمای هوا ،زایمان و آغاز شیردهی و مرحله پایانی پرواربندی

6-بهبود شیردهی و افزایش چربی شیر

7-جلوگیری از ناهنجاری های گوارشی

8-بهبود قابلیت هضم و جذب مواد معدنی نظیر: کلسیم ،فسفر،منیزیم،پتاسیم،روی،منگنز

چند مکانیزم برای چگونگی عمل مخمر وجود دارند:

1-مخمر با حذف اکسیژن موجود در محیط شکمبه،شرایط حاکم بر این اندام را پایدار میکند.

2-مخمر با محدود کردن رشد و فعالیت باکاری های آزاد کننده اسید لاکتیک ، اسیدیته شکمبه را تثبیت کرده و از افت PH شکمبه و توقف فعالیت میکروارگانیسم های هضم کننده الیاف جلوگیری میکند.

3-مخمر ضمن کاهش تخریب پروتئین های با ارزش جیره در شکمبه ،تولید پروتئین میکروبی از آمونیاک رها شده در شکمبه را نیز تحریک میکند.

میزان مصرف بر اساس میزان کنسانتره مصرفی دام

مخمر رایاسل پروبیوتیکی با منشا مخمر زنده ساکارو مایسس سرویسیه